نبودن خسرو حیدری در افت بازی استقلال بسیار تاثیرگذار بود. با این همه بودن او هم در این باتلاق تکل‌های تکنیک‌کش کمکی به استقلال نمی‌کرد.

امیر قلعه‌نویی حق دارد تا از نبودن هاشم بیگ‌زاده و خسرو حیدری گلایه کند و بگوید: نبود این دو نفر ما را در ۵۰متر رو به جلو با مشکل مواجه کرد. او حق دارد که می‌گوید با حضور این دو استقلالش توازن بیشتری داشت. با این همه امیر نباید فکر کند حضور خسرو حیدری هم کمکی می‌کرد به پیشبرد اهداف او در این بازی. استقلال آن‌قدر در میانه میدان کمبود و خلا یک عنصر توپ‌نگه‌دار و توپ‌جمع‌کن و توپ‌حمل‌کن دارد که از جناحین هم کاری بر نمی‌آید. جناحین استقلال می‌توانند توپ را تا یک‌سوم دفاعی پیش ببرند برای سانتر از جناحین اما به نظر نمی‌رسد این حربه هم کارساز باشد. مثال‌هایی می‌زنیم تا این بحث را بازتر کنیم.

ریباند‌ها

یکی از اصول کلاسیک گل زدن در منطقه پرتراکم استفاده از ریباند است. حتی توپ‌های سوم هم می‌توانند در رده ریباند قرار بگیرند. ریباند معمولا توپ دوم است یعنی مجیدی می‌زند و نیلسون برمی گرداند و در برگشت برهانی گل می‌زند در حالی که توپ‌های سوم معمولا در بیرون محوطه جریمه حاصل می‌شود. به هر حال استقلال برای همین موضوع هم برنامه خاصی نداشت. استقرار هافبک‌های دفاعی در پشت محوطه جریمه بیشتر برای جلوگیری از ضدحمله بود تا برای جایگیری به قصد شوت زدن. استقلال کلا در طول فصل اخیر در توپ‌های سوم کجا خودی نشان داده؟

ایستگاهی‌های بی‌دقت

روز اول بازی آندو برای استقلال یادتان هست؟ آن روز آندو نزدیک به چهار ضربه ایستگاهی زد که هر چهار تا نه‌تنها داخل باکس بودند بلکه داخل چهارچوب هم قرار گرفتند و مستقیما خطر گل شدن داشتند. حالا ایستگاهی آندو را نگاه کنید که کجا می‌رود و چطور ارسال می‌شود؟ تیمی که برای بازی هوایی نقشه دارد حتی وقتی سانترکننده نداشته باشد هم روی شروع مجدد‌ها می‌تواند به گل برسد.

جناحین ساکن

خسرو حیدری نبود اما فردین عابدینی که بود. استقلال اگر جناح راست رونده می‌خواست از فردین عابدینی بهره می‌برد. پژمان نوری هم در جناح چپ هیچ وقت نتوانست از محدوده تکل‌های استخوان‌خوردکن قاسم دهنوی دور شود و فراری را آغاز کند. شاید نیکبخت می‌توانست دقایقی در چپ نقش بازیکن پیش‌رونده را ایفا کند. بحث نفر نیست. بحث شرح وظایف است. اگر امیر از دفاع راست و چپ انتظار بازی‌سازی و پیش‌روی داشت چرا از نیروهای رو به جلو بهره نبرد؟

سر زدن ممنوع

حسرت استقلال در دربی یکی‌اش گل نشدن آن ضربه سر جواد نکونام است که کاش گل می‌شد تا بازی تکانی بخورد. استقلال در چند صحنه راه گل زدن به پرسپولیس را یافت اما روی آن پافشاری نکرد. وقتی استقلال برتری هوایی دارد و با آن ضربه غافلگیرانه نکونام تا مرز باز کردن دروازه هم رسید چرا روی این حرکت اصراری دیده نشد؟ چرا یک بازیکن سانترکننده مثل نیکبخت یا عابدینی وارد زمین نشد؟ چرا بازی به جناحین منتقل نشد تا با خطا گرفتن در کناره‌های یک سوم دفاعی فرصت ارسال‌های بیشتر به دست بیاید؟

شوت زدن ممنوع

بازی بسیار کم‌شوتی را دیدیم. چرا استقلال با این همه بازیکن شوتزن و این همه خلا بازی‌سازی و حرکت از جناحین سراغ ارزان‌ترین راه گلزنی نرفت؟ تیمی که نمی‌تواند از جناحین و مرکز حمله کند اگر شوت نزند هم که دیگر بازی نکند سنگین‌تر است. تیمی با این همه شوتزن (نکونام، سیاوش، نوری، تیموریان و...) چرا روی شوت به گل نمی‌رسد؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: